Pişik mırıltısı heyvanlar aləmində ən sirli və tanınan səslərdən biridir. Bu, sevgi, istirahət, pişikləri qidalandırmaq və hətta ağrı ilə müşayiət olunur, lakin indiyə qədər bu fenomenin nəyə səbəb olduğu aydın deyildi.
Ucnoqta.az xəbər verir ki, bioloq Yume Okamoto başda olmaqla Kyoto Universitetinin yapon alimlərinin apardığı yeni araşdırma ilk dəfə olaraq pişiklərin mırıltısının potensial genetik əsasını müəyyən edib. Nəticələr PLOS One jurnalında dərc olunub.
Tədqiqatçılar 280 ev pişiyinin DNT-sini və davranışını təhlil edərək müəyyən ediblər ki, androgen reseptor geninin qısa forması (testosteronun qavranılması ilə əlaqədardır) olan pişiklər uzun geni olan pişiklərdən daha tez-tez və daha yüksək səslə mırlayırlar. Həmçinin bu genin qısa formasına malik pişiklər insanlarla daha tez-tez və yüksək səslə “danışırlar”.
Müəlliflər qeyd edirlər ki, "bu nəticə mırıltı və səslənmənin həm digər pişiklər arasında, həm də insanlarla ünsiyyətdə sağ qalmağa kömək edən diqqət və dəstəyi cəlb etmək üçün strategiya olması fikri ilə uyğundur".
Maraqlıdır ki, androgen reseptor geninin uzun versiyası yalnız ev pişiklərində olur, lakin onların vəhşi qohumlarında - bəbir və ya balıqçı pişiyi kimi deyil. Bu o deməkdir ki, mutasiya əhliləşdirildikdən sonra, hətta bəlkə də süni seçmə prosesi zamanı yaranıb. Xüsusilə, damazlıq pişiklər daha uzun, qarışıq cins pişiklər və keçmiş sahibsizlər isə qısa forma malikdirlər.
Alimlər təklif edirlər ki, mırıltı təkcə həzz əlaməti deyil, həm də insanlarla qarşılıqlı əlaqədə vacib hala gələn ünsiyyət vasitəsidir. Ola bilsin ki, əhliləşdirmə prosesi zamanı müəyyən genetikaya malik pişiklər daha “ünsiyyətcil” oldular, bu da insanların yanında yaşamaq şanslarını artırdı.
Əvvəllər müəyyən edilmişdir ki, pişiklərdə 25-dən 30 Hz-ə qədər səs titrəyişləri aktiv əzələ daralması ilə deyil, səs tellərindəki yumşaq yastıqlardan qaynaqlanır - yəni pırıltı qismən avtomatlaşdırılmışdır.
Bir nəzəriyyə də var ki, mırıltı terapevtik təsir göstərir, toxumaların sağalmasına kömək edir və ağrıları azaldır - axırda pişiklər stresli və ya yaralananda mırıldayır.
Bu, müəyyən bir geni pişik səsi ilə əlaqələndirən ilk araşdırmadır. Bu, təkcə tüklü yoldaşlarımızın davranışlarını daha yaxşı başa düşməyə kömək etmir, həm də onların əhliləşdirilməsi prosesinə işıq salır.